15-letni Laurent Simons z doktoratem z fizyki kwantowej

Belgijski nastolatek Laurent Simons w wieku piętnastu lat obronił doktorat z fizyki kwantowej na Uniwersytecie w Antwerpii. To domknięcie ekspresowej ścieżki edukacyjnej i jednocześnie wejście do świata badań nad materią ultrazimną. Rekord wieku przyciąga uwagę, ale o znaczeniu tej historii decydują precyzyjny temat pracy i fakt, iż całość przeszła pełną, standardową procedurę akademicką.

Obrona i temat: standardy bez skrótów

Publiczna obrona odbyła się 17 listopada 2025 roku na Wydziale Nauk Uniwersytetu w Antwerpii. Rozprawa nosi tytuł „Bose polarons in superfluids and supersolids”, a jej promotorami byli Jacques Tempere i Michiel Wouters. To istotne osadzenie: mówimy o regularnej ścieżce doktorskiej, z recenzjami i komisją, a nie o „specjalnym trybie” dla medialnego przypadku.

O co chodzi w polaronach i supersolidach

Kondensat Bosego–Einsteina to stan materii, w którym wiele cząstek zachowuje się jak jeden obiekt kwantowy. Wprowadzenie do takiego ośrodka „obcej” cząstki tworzy polaron — domieszkę sprzężoną z chmurą wzbudzeń ośrodka. jeżeli tłem jest superpłyn lub supersolid, czyli materia łącząca uporządkowanie kryształu z przepływem bez lepkości, powstaje szczególnie czuły poligon do testowania teorii wielu ciał. Prace Simonsa i współautorów obejmują wyznaczanie energii podstawowej polaronu, opis zachowania w pobliżu przejścia fazowego między superpłynem a supersolidem oraz warunki lokalizacji domieszki w pojedynczej „kropelce” supersolidu. To fizyka fundamentalna z potencjalnym przełożeniem na precyzyjne czujniki, nowe materiały kwantowe i analogowe symulacje zjawisk niedostępnych w konwencjonalnych eksperymentach.

Droga: szybko, ale w ramach reguł

Simons urodził się w 2009 roku. Szkołę podstawową ukończył w wieku sześciu lat, średnią — w wieku ośmiu. Studiował najpierw w Eindhoven, później w Antwerpii. Trzyletni program licencjacki zrealizował w około półtora roku z wyróżnieniem, a w wieku dwunastu lat miał już tytuł magistra fizyki. Dalej była praca w zespołach zajmujących się układami ultrazimnymi i własny projekt doktorski zakończony obroną. Tempo było wyjątkowe, ale procedury i kryteria oceny pozostawały takie jak w przypadku starszych doktorantów.

Ambicje po doktoracie: fizyka spotyka medycynę i AI

Simons otwarcie mówi o chęci łączenia fizyki, medycyny i sztucznej inteligencji, a jego długofalowym celem jest radykalne wydłużanie życia. Po obronie kontynuuje prace badawcze, deklarując, iż komponent medyczny będzie równorzędny z fizycznym. To kierunek, nie gotowy produkt — o wartości tej ścieżki przesądzą publikacje i wyniki z najbliższych lat.

Europejski wymiar historii

To opowieść osadzona w europejskich instytucjach — od lokalnych szkół po Uniwersytet w Antwerpii i współpracujące ośrodki badawcze. Wbrew stereotypom, iż naukowe przyspieszenie wydarza się wyłącznie za oceanem, mamy tu przykład elastyczności bez obniżania poprzeczki. I właśnie w tym — obok niezwykłej metryki — tkwi ciężar tej historii.

DF, thefad.pl / Źródło: Uniwersytet w Antwerpii – oficjalne oświadczenie i raporty medialne z 17 listopada 2025