Dzieci biją jej dziecko. Słowa, które słyszy od ich rodziców, załamują

Niedawno spotkałam się ze znajomą. Jej córeczka ma rok i 2 miesiące. Ala jest bardzo pogodnym maluchem. Jest bardzo interesująca świata i dość odważna jak na tak małe dziecko, chętnie wchodzi w interakcje z dorosłymi, ale i z innymi dziećmi. Dziewczynka niestety często jest uderzana przez rówieśników.


Na zabawę na placu zabaw bywa jeszcze trochę za zimno, więc koleżanka i jej córeczka są częstymi bywalczyniami bawialni. Kobieta chce, by jej dziecko miało okazję pobawić się z rówieśnikami. To jednak, z czym się styka w takich miejscach, nie jest tym, czego się spodziewała.

To tylko dzieci?

Niestety bardzo często inne dzieci podchodzą i popychają oraz uderzają Alę. Moją znajomą niepokoi jednak najbardziej to, iż rodzice absolutnie nie reagują na takie zachowanie swoich dzieci.

– Rozumiem, iż to maluchy i iż tak się może zdarzyć, bo przecież dopiero się uczą wspólnej zabawy, ale czy to nie okazja, by wyjaśnić malcowi, iż tak nie wolno? – zastanawia się moja koleżanka.

Zbyt małe?

To zrozumiałe, iż jako mama nie chce, by jej dziecku przydarzyło się coś złego. Dziewczynka jest mała i nie umie się bronić. Koleżanka już nie wie, jak reagować w takich sytuacjach. Próbowała zwracać uwagę rodzicom, ale wciąż słyszy, iż to "tylko dzieci", "przecież nic się nie stało" lub iż pozostało "zbyt małe, by zrozumieć, iż tak nie wolno".

– Traktują mnie, jakbym przesadzała, ale moim zdaniem to oni odpuszczają sobie edukowanie dzieci w podstawowych kwestiach. Skoro teraz są za małe, to kiedy będą we właściwym wieku, by im powiedzieć, iż nie wolno bić i popychać innych? – pyta zrozpaczona i dodaje: – Przecież nie chodzi mi o to, iż ktoś ma karcić maluchy czy na nie krzyczeć. Chodzi mi jedynie o konkretny komunikat, np.: "Kochanie, tak nie wolno, to boli dziewczynkę" lub podpowiedź, co może maluch zrobić, jeżeli chce tę samą zabawkę.

Takie maluchy wbrew pozorom rozumieją więcej, niż mogłoby się wydawać.