Polskie prawo nie wskazuje jednej konkretnej granicy wieku, od której dziecko może przebywać samo w domu. W praktyce można spotkać się z trzema różnymi regulacjami. Pierwsza z nich znajduje się w Kodeksie wykroczeń (art. 106 z 20 maja 1971 r.). "Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany." Z tego zapisu wynika więc, iż dziecko poniżej 7. roku życia nie może pozostawać bez opieki osoby dorosłej.
REKLAMA
Jedno pytanie, różne interpretacje
Kolejne wskazanie daje ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z 25 czerwca 1999 r. W art. 32 ust. 1 zapisano: Zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu (...) nad dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza.
Na tej podstawie można przyjąć, iż prawo administracyjne uznaje dziecko poniżej 8. roku życia za wymagające stałej opieki.
Zobacz wideo Czym jest szczęście? Przedszkolaki odpowiadają
Z kolei Kodeks cywilny (art. 12 i 426 ustawy z 23 kwietnia 1964 r.) wprowadza jeszcze inną granicę. "Nie mają umiejętności czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie" - brzmi zapis, a to oznacza, iż dzieci poniżej 13 lat nie ponoszą odpowiedzialności za wyrządzone szkody. Z punktu widzenia prawa cywilnego dopiero po ukończeniu 13. roku życia można uznać dziecko za zdolne do samodzielnych decyzji, także tych dotyczących krótkiego pozostawania bez opieki.
Wiek to nie wszystko. Liczy się dojrzałość
Specjaliści zajmujący się rozwojem dzieci podkreślają, iż przepisy nie oddają w pełni złożoności tej kwestii. Każde dziecko rozwija się w innym tempie, dlatego o gotowości do pozostania samemu powinny decydować indywidualne cechy i poziom odpowiedzialności.
Niektóre dzieci już w młodszym wieku potrafią zachować spokój i stosować się do ustalonych zasad, inne potrzebują znacznie więcej czasu, by czuć się bezpiecznie bez rodzica w pobliżu. Zanim dziecko zostanie więc samo, warto je odpowiednio przygotować: wytłumaczyć, co zrobić w razie niebezpieczeństwa, przypomnieć o zakazie otwierania drzwi nieznajomym, a także upewnić się, iż rozumie wszystkie przekazane zasady. Dobrze też kilkakrotnie powtórzyć najważniejsze informacje, by mieć pewność, iż zostały zapamiętane.
Co mówi prawo o dzieciach poniżej 7 lat?
Prawo jednoznacznie zabrania pozostawiania bez opieki dziecka, które nie ukończyło 7 lat. W takim wieku może ono przebywać tylko z osobą, która skończyła co najmniej 10 lat. W tym okresie to opiekun ponosi pełną odpowiedzialność za bezpieczeństwo dziecka.
