"Właśnie zaczyna się rekrutacja do przedszkoli i przypomina mi się, z jakimi emocjami rok temu szukaliśmy odpowiedniej placówki dla naszego synka. Przed podjęciem ostatecznej decyzji skrzętnie sprawdzałam okoliczne placówki: program, żywienie, podejście do leżakowania i spacerów. Także uważnie czytałam wszystkie opinie, by wybrać najlepsze przedszkole dla mojego dziecka.
A szło tak gładko
We wrześniu synek niby chętnie rozpoczął ten nowy etap edukacji, ale już po tygodniu zaczęły się problemy. Infekcja zaczęła gonić infekcję. Staś był więcej w domu niż w przedszkolu, a po kolejnych nieobecnościach coraz trudniej było mu wracać. Zaczęła się rozpacz i niechęć. Po kilkunastu dniach oswajania z przedszkolem przychodziła kolejna infekcja i trzeba było adaptację zaczynać od nowa.
Nie są to poważne choroby, jednak stan zdrowia nie pozwalał na chodzenie do przedszkola. Lekarz nie widzi problemów z odpornością, a liczba przebytych chorób, choć spora, to przez cały czas jest w normie jak dla dziecka w tym wieku. Niestety dla mnie to stanowczo zbyt dużo.
Nie da się tak pracować
Ponieważ Staś dostał się do przedszkola, ja wróciłam do pracy. Już same dojazdy i logistyka odprowadzania i odbierania to duże wyzwanie dla rodziców, ale to i tak nic w porównaniu z tymi ciągłymi zwolnieniami lekarskimi.
Staraliśmy się z mężem wolne brać na zmianę, ale i tak już krzywo patrzą na nas w pracy. Próbuję pracować z domu, ale z chorym 3-latkiem to graniczy z cudem. Przez pierwsze trzy miesiące miałam nadzieję, iż z tego w końcu wyrośnie. Po kolejnych dwóch się poddałam. Uznaliśmy z mężem, iż to jest zupełnie bez sensu.
Nie możemy liczyć na pomoc dziadków, a wynajmowanie opiekunki doraźnie, tylko do chorego dziecka, też nie ma sensu. Zresztą syn, gdy się źle czuje, chce być z rodzicami, co także świetnie rozumiem. W ten sposób jednak nawalamy w pracy i to może nieść za sobą bardzo poważne konsekwencje.
Uznaliśmy z mężem, iż mamy dwa wyjścia: zostawiamy syna w przedszkolu, ale jedno z nas rezygnuje z pracy, albo rezygnujemy z przedszkola i szukamy opiekunki na cały etat.
Kolejna infekcja u Stasia, którą aktualnie leczymy, upewniła nas, iż rezygnacja z przedszkola to dla nas i dla niego najlepsze rozwiązanie. Przy tych ciągłych chorobach i tak praktycznie nie korzysta z zabawy i nauki, a ten chaos wszystkich nas wykańcza.
Czy pójdzie we wrześniu? Sama nie wiem, czy mam ochotę na powtórkę z rozrywki. Czy któraś z was podjęła podobną decyzję? Kiedy podjęliście kolejną próbę z przedszkolem?".
