Wielu rodziców zastanawia się - kiedy pozwolić dziecku samodzielnie wychodzić na podwórko. O ile zabawa przy ogrodzonym domu nie wzbudza w nich takiego lęku, to między blokami czy uliczkę dalej już tak. Zapytaliśmy kilku osób, kiedy pozwoliły wychodzić dzieciom np. na plac zabaw. Niektóre odpowiedzi były zaskakujące.
REKLAMA
Zobacz wideo Po czym poznać, iż dziecko ma skrócone wędzidełko? Logopedka mówi o "domowym teście"
Syn wychodzi. Ma jednak na ręku smartwatcha
Anastazja jest mamą Jasia, który chodzi do drugiej klasy szkoły podstawowej. Mieszka z rodziną w bloku. Przyznaje, iż sporo ją kosztowało, by pozwolić synowi samodzielnie wychodzić np. na plac zabaw.
Mój syn w czerwcu skończył 9 lat. W zeszłym roku zaczęliśmy mu pozwalać wychodzić samodzielnie, jednak nie mógł iść dalej niż za blok obok. W tym roku chodzi już wszędzie na osiedlu. Przyznam jednak, iż ma na ręku smartwatcha i co jakiś czas do niego dzwonię, by upewnić się, gdzie i z kim jest. Poza tym nigdy nie wiadomo, co dzieciakom przyjdzie do głowy. Mąż się czasem ze mnie śmieje, ale wolę mieć rękę na pulsie.
- powiedziała. - Najzabawniejsze jest to, iż ja wychowywałam się na wsi i miałam mnóstwo swobody. Pamiętam jak jako kilkulatka ze starszym bratem i sąsiadami biegałam po zmierzchu i graliśmy w podchody czy chowanego, po jakichś krzakach, rowach itp. Dziś bym się tego bała, a syna to bym w życiu na taką zabawę nie puściła. To chyba jednak wynika ze świadomości różnych zagrożeń itp. Nie wiem, a może z wiekiem stałam się bojaźliwa, możliwe - dodała.
Dziecko na placu zabaw - zdjęcie ilustracyjneFot. Marcin Stępień / Agencja Wyborcza.pl
Bez smartwatcha nie może wychodzić też siedmioletnia Kasia. - Córka może się bawić przy bloku, tuż przy oknie ze smartwatchem na ręku. Przyznam, iż co kilka minut wyglądam przez okno i sprawdzam, czy wszystko jest ok, czasem coś do niej krzyknę, żeby wiedziała, iż jestem blisko. Chociaż ona na podwórku czuje się swobodnie, ja miewam pewne obawy - przyznała Hania, jej matka.
Dzieci za miastem mają więcej swobody? "Bez dwóch zdań"
Beata mieszka za miastem, w dość spokojnej okolicy. Przeprowadziła się tu niedawno, wcześniej mieszkała w mieście. Czy dzięki temu jej dziewięcioletni syn ma więcej swobody? Słysząc to pytanie, odpowiedziała: bez dwóch zdań.
Nie ma jednak tak, iż biega po całej okolicy. Wyznaczyliśmy mu rejon, po którym może się swobodnie poruszać. Ma telefon z lokalizatorem, więc zawsze mogę sprawdzić, gdzie jest, ale tego nie robię
- przyznała. - On musi uczyć się samodzielności, ja zaufania. A wiem, iż jak na swoje osiem lat jest rozważny i zadzwoni, gdy coś się będzie działo.
Renata mieszka na małej, podlaskiej wsi. Dzięki temu, iż czuje się w tym miejscu bardzo bezpiecznie, jej dziecko ma więcej swobody. - Córka ma osiem lat. Biega tak naprawdę po całej wsi, jak wszystkie tutejsze dzieciaki. Chociaż pozwalam jej na wiele, muszę też podkreślić, iż to rozważna dziewczynka. Wie co wolno, a czego nie. Nie poszłaby z kimś nieznajomym, chociaż nie wiem, jak w naszej wiosce miałby pojawić się nieznajomy i nie zostać przez nikogo zauważony - stwierdziła ze śmiechem.
Byłam sceptyczna, jeżeli chodzi o mieszkanie na wsi, przeprowadziłam się ze względu na męża. Uważam, iż dla dziecka to coś wspaniałego. W bloku bym jej na pewno na wiele rzeczy nie pozwoliła, które może robić tutaj
- dodała.
Kiedy dziecko może zostać samo w domu?
Istnieją aż trzy przepisy (kodeks karny, cywilny, administracyjny), które dotyczą zostawiania dziecka samego w domu. Zgodnie z nimi rodzic może się na to zgodzić, gdy pociecha ma ukończone 7, 8 lub 13 lat. Należy też zwrócić uwagę, iż z przepisów nie wynika, kiedy dziecko mogłoby zostać samo w domu na noc.
Art. 106 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń brzmi: Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać, lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany. Z kolei prawo administracyjne i ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa brzmi:
Zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza.
Wynika z tego, iż ośmioletnie dziecko może zostać samo w domu.
Kiedy zostawiłeś/aś swoje dziecko po raz pierwszy samo w domu? Czy bałeś/aś się i sprawdzałeś co chwila, czy syn/córka są bezpieczni? Opowiedz nam o tym: justyna.fiedoruk@grupagazeta.pl. Gwarantuję anonimowość.
