Jej siła woli oraz determinacja przyczyniły się do tego, iż spośród trójki przyjaciółek – Oli, Teresy i Ireny – to właśnie Ola osiągnęła największy sukces. Po krótkim okresie pracy w swoim zawodzie postanowiła opuścić kraj, co wywołało zarówno podziw, jak i zazdrość wśród jej rówieśników.
Ola stała się symbolem ambicji i dążenia do lepszego życia, jednak jej decyzja nie była wolna od dylematów dotyczących utraty bliskich więzi z rodziną i przyjaciółmi.
Z kolei Teresa, która pozostała w kraju, spoglądała na swoje życie z goryczą. Jej marzenia zostały przytłoczone przez wczesne małżeństwo i macierzyństwo. Żyjąc z dnia na dzień, często wspominała czasy młodości, które spędziły razem w małej kawiarni przy starej szkole.
To ona symbolizuje te osoby, które pomimo talentów i pragnień muszą mierzyć się z trudnościami codziennego życia. W jej przypadku brak pieniędzy stał się przeszkodą nie tylko finansową, ale także emocjonalną.
Irena natomiast zdecydowała się na życie wiejskie. Z mężem Pawłem i dwójką dzieci tworzyli harmonijną rodzinę z dala od miejskiego zgiełku. Kiedy Ola pytała Irenę o jej życie na wsi, ta z uśmiechem opowiadała o radościach płynących z obcowania z naturą oraz spędzania czasu z bliskimi.
Dla Ireny wiejskie życie to nie nuda, ale spełnienie – pełne prostoty i bliskości rodziny. Jednakże Ola nie potrafiła dostrzec wartości tej prostoty; dla niej wiejska egzystencja była synonimem monotonnego życia. Któregoś razu Irena postanowiła odwiedzić Olę
Gdy Ola stukała obcasami o asfaltową ścieżkę, zapytała Irenę, czy życie na wsi jest dla niej nudne. Irena z przekonaniem odpowiedziała przecząco, co wprawiło Olę w osłupienie. Kiedy dotarły do domu rodziców Oli, zapytała, czy Irena kiedykolwiek myślała o przeprowadzce do miasta tak jak ona. Irena ponownie odpowiedziała stanowczym "nie".
Ich rozmowa rozczarowała Olę, ponieważ Irena była jedną z niewielu osób, które jej nie zazdrościły. Irena wróciła do domu, do swojej kochającej rodziny. Jej mąż Paweł wesoło opowiedział jej o wydarzeniach dnia i wspólnie zjedli kolację.
Podczas wieczornej rozmowy Irena podzieliła się nieoczekiwanym komentarzem Oli na temat ich rzekomo monotonnego życia na wsi. Paweł roześmiał się na tę myśl, sugerując, iż Ola może być zazdrosna o pełne życie Ireny pośród natury. Irena, patrząc na cichą noc i kwiatowy zapach dochodzący z jej różanego ogrodu, zgodziła się ze słowami męża.
Rozmowa między Olą a Ireną ukazuje głęboki rozdźwięk między ich światami. Ola czuje niezrozumienie wobec wyboru Ireny; jest zdziwiona jej brakiem ambicji do życia w mieście. Z drugiej strony Irena odnajduje szczęście tam, gdzie dla Oli wydaje się ono nudne.
Ta konfrontacja pokazuje nam, iż szczęście ma wiele twarzy – dla jednych może to być kariera zawodowa pełna wyzwań, dla innych spokój życia rodzinnego.
