Starość w cieniu zdrady
Dziś opowiem wam historię, która rozegrała się na naszym podwórku, w jednej z sypialnych dzielnic Wrocławia. Pełna jest dramatyzmu, bólu i niespodziewanych zwrotów akcji, jak scenariusz tragicznego filmu.
Do tej dzielnicy przeprowadziliśmy się pod koniec lat siedemdziesiątych, gdy ukończono ostatni blok w kwartale. Uważano go niemal za elitarny: nowy, z przestronnymi mieszkaniami. Obok otwarto szkołę, do której dzieci mogły chodzić, nie przemierzając pół miasta. Rok szkolny zaczynał się nie pierwszego września, ale w połowie lutego, by rodziny zdążyły się zadomowić. Po wojnie mieszkanie było luksusem, a tu – dostępne lokale w nowej dzielnicy. Zasiedlali się głównie młodzi rodzice z dziećmi, więc podwórko gwałtownie wypełniło się gwarem.
Dzieci gwałtownie się zaprzyjaźniły, jeszcze latem ustaliły, kto do której klasy będzie chodzić, i całymi dniami hasały po ulicy. Była jednak jedna dziewczynka, Kinga, która trzymała się na uboczu. Miała już dziesięć lat, a wciąż siedziała w domu. Wychodziła tylko do sklepu po zakupy dla mamy lub z babcią, choć nam, sześciolatkom, pozwalano już samym bawić się na dworze. W naszej paczce szeptano, iż Kinga ma surową matkę, niemal tyrankę, która bije córkę za najmniejsze przewinienie.
Pewnego dnia postanowiliśmy sami ją zaprosić na dwór i poszliśmy pod jej drzwi. Otworzyła mama Kingi i, ku naszemu zdziwieniu, powiedziała, iż marzy, by córka częściej wychodziła na podwórko, ale Kinga woli samotność. Odeszliśmy z niczym, postanawiając nie wtrącać się już w jej życie.
Kinga dorastała pod czujnym okiem matki i babci, które pragnęły widzieć ją subtelną i wykształconą. Wyróżniała się wśród nas: zawsze zadbana, powściągliwa, nie to co my, wiecznie włóczący się po opuszczonych placach budowy. Czasem nocą z jej mieszkania dobiegały dźwięki skrzypiec – melodie tak przejmujące, iż aż ciarki przechodziły po plecach.
Po kilku miesiącach do naszego bloku wprowadziła się kobieta z synem, Kacprem. Zamieszkali na tym samym piętrze co Kinga. I, o dziwo, Kinga zaprzyjaźniła się z Kacprem. Po raz pierwszy zaczęliśmy ją widywać na podwórku: śmiała się, biegała, zamiast tkwić w czterech ścianach. Ich przyjaźń wydawała się wybawieniem dla zamkniętej dziewczyny.
Mijały lata. Kinga i Kacper obchodzili osiemnastkę, razem poszli na studia. Ale Kinga studiów nie skończyła – w wieku dziewiętnastu lat Kacper nalegał na ślub. niedługo zaszła w ciążę, a po roku urodził się syn, Jakub – żywy obraz ojca, z takimi samymi ciemnymi włosami i przenikliwymi zielonymi oczami. Rodzina się cieszyła, a podwórko huczało od plotek o młodych małżonkach.
Wkrótce do klatki wprowadziła się samotna kobieta, Agnieszka, około czterdziestki. Była zamknięta w sobie, ale gwałtownie zyskała sympatię sąsiadów: raz przyniosła komuś leki, innym razem pomogła z ciężkimi torbami. Kinga często prosiła Agnieszkę, by odebrała Jakuba z przedszkola, gdy była dłużej w pracy.
Ale pewnego dnia wszystko runęło. Kinga wróciła z pracy wcześniej niż zwykle, marząc o wieczorze z mężem i synem. Gdy otworzyła drzwi, zamarła: Agnieszka i Kacper całowali się w ich własnym salonie. Wszystko stało się jasne. Agnieszka nie tylko pomagała z dzieckiem – od miesięcy była w ich domu, gdy Kinga pracowała. Zdrada trwała długo.
Kinga, oślepiona bólem, wyrzuciła Kacpra. Ten, bez mrugnięcia okiem, spakował się i przeprowadził do Agnieszki, mieszkającej piętro wyżej. Babcia Kingi zmarła kilka lat wcześniej, a matka wyjechała z nowym mężem do innego miasta. Kinga została sama z synem. Marzyła o wyjeździe, ale nie mogła – matka Kacpra, babcia Jakuba, uwielbiała wnuka i nie chciała stracić z nim kontaktu. Kinga, mimo bólu, została w tym samym bloku, gdzie każde drzwi przypominały o zdradzie.
Po kilku latach Agnieszka urodziła Kacprowi syna, Dominika, który był uderzająco podobny do Jakuba. Chłopcy nie utrzymywali kontaktu – Agnieszka i Kacper trzymali ich osobno. Kacper zaczął pić, podobnie jak Agnieszka. Stracił pracę, brakowało pieniędzy, dzieci głodowały. Matka Kacpra, starsza pani Barbara, wzięła na siebie opiekę nad oboma wnukami, kupując im ubrania i jedzenie.
Ale zdrowie Barbary zaczęło szwankować. Trafiła do szpitala. Kinga, mimo urazy, nie mogła zostawić Dominika samemu sobie. Kacper i Agnieszka zapominali odebrać go z przedszkola, nie karmili go na czas. Kinga, zaciKinga zacisnęła zęby i przyjęła Dominika pod swój dach, choć każde spojrzenie na niego przypominało jej zdradę, która zniszczyła jej życie.
