Margarita była zdumiona, dlaczego jej prośby nie miały wpływu na decyzję córki i zięcia o przeprowadzce do nich. Dążyła do tego, aby rodzina córki zamieszkała z nią przynajmniej na pół roku, wspierając wnuka w jego wczesnych latach. Jednak okoliczności potoczyły się inaczej. Córka z mężem spędzili kilka lat u teściowej, a ważne wydarzenie – ciąża córki – nastąpiło, gdy już mieszkali w nowym mieszkaniu.
Śmierć ciotki Jana, która zostawiła mu mieszkanie w innym rejonie miasta, stała się punktem zwrotnym. Margarita była zdziwiona, iż Jan, z którym nigdy nie miała nieporozumień, tak pochopnie zdecydował się przeprowadzić po pogrzebie. Okazało się, iż ciotka zostawiła Janowi swoje mieszkanie i teraz nalegał na natychmiastową przeprowadzkę. To stało się poważnym wyzwaniem, biorąc pod uwagę ciężki przebieg ciąży u córki.
Margarita rozumiała, iż córka będzie potrzebować wsparcia i pomocy, zwłaszcza w okresie oczekiwania dziecka, ale zięć twierdził, iż ciąża to nie choroba i córka poradzi sobie sama. Odmawiał odłożenia przeprowadzki, wykonania remontu w mieszkaniu i zapewnienia córce komfortowych warunków. Jego głównym celem było rozpoczęcie niezależnego życia, a nie mieszkanie „na garnuszku”.
Po narodzinach dziecka Margarita, zważywszy wszystkie okoliczności, zdecydowała się pomóc córce. Odwiedzała ją, aby pomóc w sprzątaniu i innych codziennych sprawach. Jednak zięć sprzeciwił się jej interwencji, uważając, iż jego żona powinna sobie radzić sama, ponieważ „zadaniem mężczyzny jest zarabianie pieniędzy, a kobiety – dbanie o rodzinne gniazdo”. Jego odmowa pomocy choćby wywołała niezadowolenie teściowej, która widziała, jak trudno jej córce radzić sobie z domowymi obowiązkami w okresie połogu.
Marina, mierząc się z trudnościami porodu i zaczynając się regenerować, przez cały czas odczuwała fizyczne i emocjonalne niedomaganie. Zięć, nie chcąc przyznać jej trudności, kontynuował demonstrację swojego niezadowolenia. Nie podobało mu się, iż teściowa przez cały czas pomaga córce i wyrażał przekonanie, iż powinna być niezależna.
Konflikt osiągnął szczyt, gdy Jan zaczął oskarżać teściową o to, iż przeszkadza córce stać się gospodynią własnego domu. Margarita, nie wytrzymując napięcia, wycofała swoje wsparcie i starała się zachować godność. Postawiła kropkę, podkreślając, iż nie zamierza tolerować jego kpiny i niesprawiedliwych oskarżeń.
Sytuacja w rodzinie pozostała napięta, ale Margarita wiedziała, iż jej głównym zadaniem jest być wsparciem dla córki i wnuka. Postanowiła iść naprzód, mając nadzieję, iż z czasem relacje rodzinne się poprawią, a ona będzie mogła pomóc swojej córce stać się szczęśliwą i udaną gospodynią domową.
