Według nowego badania opublikowanego w czasopiśmie Nature, szczątki kostne znalezione w tybetańskiej jaskini na wysokości 3280 m n.p.m. wskazują, iż starożytna grupa ludzi przetrwała tu wiele tysiącleci.
Denisowianie to wymarły gatunek starożytnego człowieka, który żył w tym samym czasie i w tych samych miejscach co neandertalczycy i Homo sapiens. Archeolodzy odkryli tylko garstkę szczątków denisowian. kilka wiadomo o tej grupie, w tym o tym, kiedy wyginęli, ale istnieją dowody sugerujące, iż krzyżowali się zarówno z neandertalczykami, jak i Homo sapiens.
Zespół badawczy pod przewodnictwem Uniwersytetu Lanzhou w Chinach, Uniwersytetu Kopenhaskiego w Danii, Instytutu Badań Wyżyny Tybetańskiej (CAS) w Chinach i przy udziale Uniwersytetu w Reading przebadał ponad 2500 kości z jaskini krasowej Baishiya na wysokogórskim Wyżynie Tybetańskiej – jednym z dwóch znanych miejsc, w których żyli denisowianie.
Ich nowa analiza, opublikowana dzisiaj (środa, 3 lipca) w czasopiśmie Nature, pozwoliła na zidentyfikowanie nowej skamieniałości denisowianina i rzuciła światło na zdolność gatunku do przetrwania w zmiennych warunkach klimatycznych – w tym w epoce lodowcowej – na Wyżynie Tybetańskiej w okresie od 200 000 do 40 000 lat temu.
Dr Geoff Smith, zooarcheolog z University of Reading, jest współautorem badania. Powiedział: „Udało nam się ustalić, iż denisowianie polowali, zabijali i zjadali wiele gatunków zwierząt. Nasze badanie ujawnia nowe informacje na temat zachowania i adaptacji denisowian zarówno do warunków wysokogórskich, jak i do zmieniającego się klimatu. Dopiero zaczynamy rozumieć zachowanie tego niezwykłego gatunku ludzkiego”.
Różnorodność dietetyczna
Pozostałości kostne z jaskini Baishya Karst Cave zostały rozbite na liczne fragmenty uniemożliwiające identyfikację. Zespół zastosował nowatorską metodę naukową, która wykorzystuje różnice w kolagenie kostnym między zwierzętami, aby ustalić, z którego gatunku pochodzą szczątki kostne.
Dr Huan Xia z Uniwersytetu Lanzhou powiedział: „Zooarcheologia poprzez spektrometrię mas (ZooMS) pozwala nam wyodrębnić cenne informacje z często pomijanych fragmentów kości, zapewniając głębszy wgląd w działalność człowieka”.
Zespół badawczy ustalił, iż większość kości pochodziła od owiec niebieskich, znanych jako bharal, a także dzikich jaków, koniowatych, wymarłego nosorożca włochatego i hieny cętkowanej. Naukowcy zidentyfikowali również fragmenty kości od małych ssaków, takich jak świstaki i ptaki.
Dr Jian Wang z Uniwersytetu Lanzhou powiedział: „Aktualne dowody wskazują, iż to Denisowianie, a nie inne grupy ludzkie, zajmowali jaskinię i efektywnie wykorzystywali wszystkie dostępne im zasoby zwierzęce przez cały okres okupacji”.
Szczegółowa analiza powierzchni połamanych kości pokazuje, iż denisowianie pobierali z nich mięso i szpik kostny, ale wskazują również, iż ludzie wykorzystywali je jako surowiec do wyrobu narzędzi.
Nowa skamielina denisowiańska
Naukowcy zidentyfikowali również jedną kość żebrową jako należącą do nowego osobnika z plemienia Denisova. Warstwa, w której znaleziono żebro, została datowana na okres od 48 000 do 32 000 lat temu, co sugeruje, iż ten osobnik z plemienia Denisova żył w czasach, gdy współcześni ludzie rozprzestrzeniali się po kontynencie euroazjatyckim. Wyniki wskazują, iż Denisovanie żyli w dwóch zimnych okresach, ale także w cieplejszym okresie interglacjalnym między środkowym a późnym plejstocenem.
Dr Frido Welker z Uniwersytetu Kopenhaskiego powiedział: „Łącznie dowody kopalne i molekularne wskazują, iż Kotlina Ganjia, w której znajduje się Jaskinia Krasowa Baishiya, stanowiła stosunkowo stabilne środowisko dla denisowian, pomimo położenia na dużej wysokości.
„Teraz pojawia się pytanie, kiedy i dlaczego ci denisowianie na Wyżynie Tybetańskiej wyginęli”.
