Wspólna zabawa z rocznym dzieckiem
Sięgnij po ulubione zabawki dziecka. Następnie zainscenizuj krótkie wydarzenie, np. pobaw się misiem wykonując nim w powietrzu różne akrobacje. Nie zapomnij o dodaniu kilku przyjemnych dźwięków, pomrukiwań i komentarzy ze strony zabawki. Elementy humorystyczne (np. przewracanie się z odgłosem „O-ouu”) zwykle wprawiają maluszki w zadowolenie. Na koniec występu poproś o oklaski i skomentuj, iż miś jest bardzo dumny ze swojego występu. Następnie poproś dziecko, aby zainscenizowało zabawę po swojemu i komentuj na bieżąco emocje, które mogą towarzyszyć zarówno misiowi, jak i dziecku. W podobny sposób możesz odgrywać różne, proste historyjki, które mogą odnosić się równie dobrze do przyjemnych, jak przykrych emocji. Nie zapominaj przy tym o nazywaniu emocji maluszka, np. Podoba ci się występ misia; Ucieszyłeś się, kiedy tak wysoko podskoczył. Komunikowanie własnych, przyjemnych emocji, które prawdopodobnie możesz w sobie poczuć w trakcie zabawy z dzieckiem, może również okazać się bardzo pomocne, np. Po naszej wspólnej zabawie czuję się taka zadowolona; Bardzo lubię się z tobą tak powygłupiać; Jest mi przyjemnie, kiedy widzę Cię takiego/taką radosną.
Wspólna lektura z 2–3–latkiem
Przeczytaj lub obejrzyj wspólnie z dzieckiem ilustrowaną książeczkę. Najlepiej, o ile wybierzesz historyjkę obrazującą dobrze znane dziecku wydarzenie z codziennego życia (np. historyjkę o dziecku, które wspólnie z rodzicem piecze ciasto). W trakcie czytania i oglądania ilustracji zwróć uwagę na momenty, w których bohater/bohaterka przeżywa różne emocje (np. dziecko cieszy się, gdy mama zgadza się na wspólne pieczenie ciasta, jest przestraszone, ponieważ upuściła na podłogę i zbiła jajko itd.). W trakcie lektury na bieżąco staraj się nazywać emocje bohaterów i wskazuj powody, które wpłynęły na ich samopoczucie, np. Ojej, Zuzia przestraszyła się, bo zbiła jajko. Może zaniepokoiła się, iż mama będzie się na nią za to gniewała? Możesz również zwrócić uwagę dziecka na zewnętrzne sygnały, które mogą świadczyć o tym, iż bohater przedstawiony na ilustracjach przeżywa jakąś emocję (np. mimika twarzy, postawa ciała), np. Zobacz, jaką ma zaskoczoną minę. Spróbujemy zrobić podobną?
Rozmowa z 4-5-6-latkiem
Z przedszkolakiem, który prawdopodobnie poczynił już wystarczająco wiele różnych obserwacji o otaczającym go świecie, potrafi dyskutować, opowiadać o wydarzeniach i wyciągać z nich wnioski, może być już o wiele łatwiej rozmawiać na temat zachowań i związanych z nimi przeżyć. Możesz więc do rozwijania jego umiejętności wykorzystać w zasadzie każdą sytuację, w której uczestniczyliście lub obserwowaliście, np. gdy na przystanku autobusowym dwoje dzieci – dziewczynka i chłopiec – kłócą się ze sobą, możesz skomentować: Ta dziewczynka i ten chłopiec chyba bardzo się na siebie złoszczą. Ciekawe, co mogło się stać? Jak myślisz? Dalej, możesz porozmawiać z dzieckiem o tym, w jakich sytuacjach ono najczęściej czuje złość co wtedy robi, jak się zachowuje, co mogłoby mu pomóc itp. To tworzy doskonałą okazję do tego, aby pomóc mu przy tym określić przyczyny pojawiania się rozmaitych emocji np. Czyli ciebie najbardziej złości, kiedy ktoś... Warto przy tym, zwracać uwagę dziecku, aby zwracało się z przeżywanymi emocjami do dorosłych, komunikując je. Rozpoznawanie emocji, ich nazywanie i komunikowanie rozwija w dziecku umiejętność radzenia sobie z tym, co przeżywa i czuje. Uczy tego, iż ma ono prawo do przeżywania różnych emocji, ale może kontrolować sposób ich wyrażania. Redukuje w efekcie natężenie zachowań agresywnych i impulsywnych w przyszłości. Sprzyja również budowaniu pozytywnej więzi z opiekunem, opartej na zaufaniu, poczuciu bezpieczeństwa i otwartości.
