Po ukończeniu szkoły, za radą rodziców, udałam się na studia medyczne, na wydział pielęgniarstwa. Pod koniec drugiego roku po raz pierwszy zabrano nas do najbliższego szpitala na praktyki. To właśnie tam poznałam Huberta.
Dłuższy czas temu ukończył studia i pracował jako chirurg. gwałtownie złapaliśmy świetny kontakt. Na ogół chętnie rozmawiał ze studentami, ale w jakiś sposób wyróżnił mnie spośród innych i choćby zaproponował, żebym została z nim na nocną zmianę. Poczułam się wtedy naprawdę wyjątkowo i zgodziłam się.
Rozmawialiśmy tak, jakby nie było między nami różnicy dziesięciu lat i od czasu do czasu żartowaliśmy. Pochlebiało mi, iż lekarz poświęcił mi tyle uwagi. Było około trzeciej nad ranem, wezwał mnie do swojego gabinetu, siedzieliśmy i rozmawialiśmy o życiu. Nagle położył rękę na moim kolanie i pocałował mnie. Tak się złożyło, iż był to pierwszy pocałunek w moim życiu, nigdy wcześniej nie miałam żadnych relacji z mężczyznami.
Tak zaczął się nasz romans. Hubert starał się ukryć fakt, iż się spotykaliśmy, ale nigdy nie przegapił okazji, by zostać ze mną sam na sam w swoim biurze. Nikt nigdy nie domyślił się, iż jesteśmy razem. Czy go kochałam? Nie, nie sądzę. Byłam młoda, głupia i nie wiedziałam zbyt wiele o miłości. Po prostu pochlebiało mi, iż mnie wybrał. Po zakończeniu stażu dowiedziałam się, iż jestem w ciąży. Natychmiast powiedziałam o tym Hubertowi.
Myślałam, iż ciąża sprawi, iż przeniesie nasz związek na nowy poziom, ale on wysłuchał mnie bez wyrazu twarzy i dał mi pieniądze na pozbycie się dziecka. Potem przestał dzwonić i odbierać telefony. Bałam się powiedzieć o wszystkim rodzicom, nie zaakceptowaliby mnie w takim stanie. Postanowiłam więc pozbyć się tego dziecka.
Teraz żałuję, iż to zrobiłam. Moje życie osobiste nigdy się nie ułożyło, mam prawie czterdzieści lat i mieszkam sama. Chciałabym jednak poradzić młodym dziewczynom, aby uważnie przyglądały się dorosłym mężczyznom, którzy zwracają na nie uwagę.
